ဟန်းသွားတဲ့ အခိုက်အတန့်လေးများ

 

 

"ဟန်းသွားတဲ့ အခိုက်အတန့်လေးများ"

နည်းပညာတွေ တိုးတက်လာလို့ အကျိုးရှိတဲ့ အချက်တွေထဲမှာ စကားအသုံးအနှုန်း အသစ်တွေ ပေါ်လာတာလည်း ပါတယ်။ ရှုခင်း လှတယ်၊ လူတယောက် လှတယ် ဆိုရင် ဘယ်လောက် လှကြောင်း တခါတလေ စကားလုံးနဲ့ ရှင်းပြဖို့ အားမရတာမျိုး ဖြစ်တတ်တယ်။ စိတ်ခံစားချက်တွေဆိုရင် ပိုဆိုး။ ရှင်းပြရ ခက်နေတတ်တယ်။

ကွန်ပြူတာနဲ့ ဖုန်းတွေကို သုံးနေရင်း ဟဲန်း သွားတတ်တယ်။ ရှေ့ တိုးမရ၊ နောက်ဆုတ်မရ။ အဝိုင်းလေး လည်လို့ပေါ့။ မနိုင်ဝန် ထမ်းရတဲ့အခါ ဖြစ်စေ၊ လိုင်းမကောင်းတဲ့ အခါ ဖြစ်စေပေါ့။

သူ့ကို hang လို့ ခေါ်တော့ ဟဲန်း လို့ ရေးရမလားပဲ။ past tense အတိတ်ဆိုရင် hung ဟန်းးတယ်ပေါ့။

အသက် ၂၆ နှစ်အရွယ်၊ လူတွေအကြောင်း ဘာမှမသိခင်မှာ လူတစုရဲ့ ပြဿနာရှာတာ ခံလိုက်ရတယ်။ ကိုယ်ကလည်း မရှောင်တတ် မတိမ်းတတ်။ ဒဲ့။

အဲဒီမှာ စိတ်အနှောက် အယှက်ခံရတာ ကြာတော့ စိတ်ဖိစီးမှုဖြစ်လာတယ်။ ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာတွေ မဖြစ်ရဘဲ မဖြစ်ချင်တာတွေ ဖြစ်နေတော့ ခံစားရ ပိုခက်တယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် ၃၀ က ဆိုတော့ စိတ်ဖိစီးမှု Depression ဆိုတဲ့စကားကို သိပ်မသိကြသေးဘူး။ အဲဒီမှာ Joyful Woman ဆိုတဲ့ ခရစ်ယာန် အမျိုးသမီး မဂ္ဂဇင်းရဲ့ ကျေးဇူးနဲ့ အော်၊ ငါဖြစ်နေတာ စိတ်ဖိစီးမှု depression ပါလားလို့ သိခဲ့ရတယ်။ ရူးတယ် - mad တို့၊ fool တို့ကို သိရာကနေ အဲဒီစာတွေ ဖတ်မှ "လွတ်နေပြီ" ဆိုတဲ့ အသုံးအနှုန်း breakdown တို့ burn out ကို သိလာတယ်။

ဒီလိုအကြောင်းအရာတွေကို ဆရာတွေရဲ့ တရားဒေသနာတွေမှာ သိပ်မတွေ့ရဘဲ အမျိုးသမီး ဆရာမတွေရဲ့ ဆောင်းပါးတွေမှာသာ တွေ့ရတတ်တယ်။ အဖေက နည်းပေး လမ်းပြ လုပ်ပြီး၊ အမေက ခံစားချက်ကို စာနာ နားလည် ဖေးမတာမျိုး ဖြစ်မယ်။ "စာဖတ်တာ ခဏရပ်ပြီး၊ နှင်းဆီးပန်းလေးကို နမ်းလိုက်ပါဦး" ဆိုတဲ့ အရေးအသားမျိုးပါ။ ကဗျာလည်း ဆန်တယ်။ "လုပ်ကွ၊ ကြိုးစားကွ။" ဆိုတဲ့ အဖေရဲ့ အားပေးစကား လိုသလို၊ "နားပါဦး သားရဲ့။" ဆိုတဲ့ အမေ့ရဲ့ နှစ်သိမ့် စကားလည်း လိုတာပေါ့။

ရုတ်တရက် ခေါ်သံကို ကြည်ကြည်လင်လင် ကြားရပြီး ကြည့်လိုက်တော့ အနားမှာ ဘယ်သူမရှိတဲ့အခါ မကောင်းဆိုးဝါး နှောက်ယှက်တယ်လို့ မထင်ဘဲ "အော်၊ ငါ နေမကောင်းလို့ ကြားတာ" လို့ ဖြေတတ်လာတယ်။ မှတ်ဉာဏ် ကစဥ့္ကလျား ဖြစ်တာကို ရိပ်မိခဲ့တယ်။ မှတ်မိထားတဲ့ အသံတွေ ပြန် ပြန် ကြားရတတ်တယ်။

အဲဒီ စိတ်နောက်ကျိစရာ နေ့ရက်တွေကို မိတ်ဆွေ လူရင်းတချို့ရဲ့ ဖေးမမှုနဲ့ ဖြတ်ကျော်ခွင့်ရခဲ့တာလည်း ဘုရားမ,တာပါပဲ။ ဖြတ်ကျော်ခဲ့တယ် ဆိုပေမယ့့် သတိတော့ ထားနေရဆဲပဲ။

ဖြစ်လေ့ရှိတာတခုက ကြားရတဲ့ အသံတသံံကို ခဏခဏ ပြန်ရွတ်မိတာပါ။ ကိုယ်မကြိုက်ပါဘဲနဲ့ သံစဥ္စာသားကို အသံချဲ့စက် က ဖြစ်စေ၊ တယောက်ယောက်က ဆိုလို့ ဖြစ်စေ ပြန်ရွတ်နေမိတာမျိုးပါ။

တနေ့ မြိုထဲမသွားခင် ကလေးတွေ YouTube မှာ ကြည့်နေတဲ့ "စူပါ စာအုပ်" ဆိုတဲ့ Sunday school သင်ခန်းစာထဲက သီချင်းလေး တကြောင်း ကြားလိုက်တယ်။ သံစဥ် ကြိုက်လှတာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် သံစဥ်က မှတ်ဥာဏ်မှာ စွဲပါလာတယ်။ အသွားမှာ "စူး ပါး စာအုပ်" "မီးရယ် ဒိုဒို" |32 - 11 -| လို့ အစမရှိ၊ အဆုံးမရှိ  ၂ ခါ ညည်းမိတယ်။ အပြန်မှာ တခါ ထပ်ညည်းတော့ အတူသွားနေတဲ့ ကိုဇင်ဘာက မေးတော့တယ်။ "ပေါင်လူ ဟောင်း ဟောင် အွန်မိုး" - "ဘာတွေ ​ပြော ပြော နေတာလဲ" တဲ့။ "သီချင်းတပုဒ် ဆက်ဆိုမှာလား? စကားတခွန်း ဆက်ပြောမလားလို့ စောင့်နေတာ။ ဒါပဲ ရွတ် ရွတ်နေတယ်။" တဲ့။

ရိုးသားစွာ ဝန်ခံလိုက်ပါတယ်။ "ငါ ဟန်းးနေတာ။ ရှေ့ဆက်လို့ မရ၊ နောက်ဆုတ်လို့ မရ။" လို့။ ဟုတ်ပါတယ်၊ တချို့သူတွေဟာ ခဏခဏ ဟန်းနေတတ်ကြောင်းပါ။

သမတ Donald Trump ရဲ့ မဲဆွယ် စာအုပ် - စာမြည်း

 

 

CRIPPLED AMERICA စာမြည်း - - - Introducing ( ဲJust three paragraphs excerpted from the book)

CRIPPLED AMERICA HOW TO MAKE AMERICA GREAT AGAIN

DONALD J. TRUMP

ချိနဲ့နေတဲ့ အမေရိကား အမေရိကားကို ထိပ်တန်းဖြစ်အောင် ပြန်လုပ်မယ်

*****

2015 ရွေးကောက်ပွဲမတိုင်ခင် သူလုပ်မယ့်အရာတွေကို ရှင်းပြတဲ့ စာအုပ် ဖြစ်တယ်။

*****

Preface - နိဒါန်း ယုံကြည်လိုက်ပါ - You gotta believe

"ဒီစာအုပ်မျက်နှာဖုံးမှာ စိတ်ဆိုးဆိုး၊ ရုပ်ဆိုးဆိုးနဲ့ပုံကို ဘာလို့သုံးသလဲလို့ တချို့စာဖတ်သူတွေ အံ့ဩကောင်း အံ့ဩလိမ့်မယ်။ ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နဲ့ ရိုက်ထားတံ့တွေ ရှိပါတယ်။ ပျော်နေ၊ ကြေနပ်နေ၊ သန့်ပြန့် ခန့်နေတဲ့ ပုံတွေပါ။ မိသားစုကတော့ အဲဒီအထဲက တပုံပုံကို သုံးစေချင်ကြတယ်။ ဓါတ်ပုံဆရာကလည်း တော်ပါတယ်။" ဒါပေမယ့် ဒီပုံနဲ့ မကိုက်ဘူး။ အခုစာအုပ်က ချိနဲ့နေတဲ့ အမေရိကားအကြောင်း ပြောမှာလေ။ အဆင်မသင့်ချင်တော့ ကောင်းကွက်က တကယ့် နည်းနည်းလေးပဲ ရှိတယ်။ အဲဒီတော့ ဝမ်းသာနေမယ့်အစား မပျော်တာ၊ စိတ်တိုနေတာကို ပြနေတဲ့ ပုံကိုပဲ သုံးချင်တယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ အခုက ပျော်ရမယ့် အချိန်မဟုတ်ဘူး။ အမေရိကားကို ပြန်ကြီးမြတ်လာအောင် ပြန်လုပ်ကြရမယ့်အချိန်။ အားလုံးပေါ့။ ဒါက ဒီစာအုပ်ရေးရတဲ့ အကြောင်းရင်းပဲ။ ........... ####### ............

1 *****

WINNING AGAIN အနိုင်ပြန်ရဖို့

အမေရိကား အနိုင်ရဖို့ စလုပ်ရတော့မယ်။ ဘယ်သူမှ မရှုံးချင်၊ အနိုင်ကျင့် မခံချင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့တော့ ကမ္ဘာ့အင်အားအကြီးဆုံး နိုင်ငံဟာ ကိုယ့်အစာကို တခြားသူတွေ လုစားတာ ခံနေရတယ်။ ဒါ နိုင်တာမှ မဟုတ်ပဲ။ တို့သမတက ခပ်ပြတ်ပြတ်၊ သဲပေါ်မှာ မျဥ်းကြောင်းဆွဲတယ်။ ဆွဲလည်းပြီးရော ဘာအကျိုးမှ အရာမထင်ဘူး။ တခြားတိုင်းပြည်တွေနဲ့ စကာပြောတော့ရော? ရပ်မပြနိုင်ဘူး။ ထွက်ပြေးအောင် မခြောက်နိုင်ဘူး။ ပိုအရေးကြီးတာက ကိုယ်တိုင်လည်း ထွက် မပြေးတတ်ဘူး။ အလျော့ပေးပြီးရင်း ပေးနေရတယ်။ ဒါက နိုင်နေတာ မဟုတ်ဘူးနော်။ ကျွန်တော်သာ ကိုယ့်စီးပွါးရေးကို ဒီလိုပုံမျိုး လုပ်နေရင် ကိုယ့်ဟာကိုယ် အလုပ်ဖြုတ်ပစ်မယ်။ သမိုင်းမှာ အညံ့ဆုံးသဘောတူညီချက်ဖြစ်တဲ့ အီရန်နဲ့ နူးကလီးယား "စာချုပ်" - ကို ဂျွန် ကယ်ရီ John Kerry စကားပြောတယ်။ သမတ အိုဘားမား ဦးဆောင်ပြီး အောက်လွှတ်တော် ဝန်းရံတယ်။ (သူ့ပါတီက ထောက်ခံမယ်။ အခြေအတင် ဆွေးနွေးရင်ဖြစ်ဖြစ်၊ မဲခွဲရင်ဖြစ်ဖြစ် ဝင်ပါကြလိမ့်မယ်လို့ ထင်လို့ ဖြစ်နိုင်တယ်။ ) ဒီစာချုပ်က ဒီခေတ်အတွက် အရေးအကြီးဆုံးဖြစ်မယ်။ ဝါရှင်တန် ဒီစီရဲ့ ခေါင်းဆောင်တွေ အလွန်ညံ့ဖျင်းလွန်းတော့ ဆွေးနွေးပွဲလည်း မဖြစ်၊ မဲခွဲဖို့လည်း မဖြစ်ခဲ့ဘူး။ Ronald Reagan ရော်နယ် ရီဂင်က ပြောတယ်။ "Trust but verify" "ယုံပေမယ့်လည်း စစ်ရမယ်" တဲ့။ ဒါပေမယ့်လည်း ဒီစာချုပ်ကိစ္စမှာ ဒီအကြံပေးစကားကို တစိတ်တပိုင်းမှ မလိုက်နာဘူး။ အယာတိုလာ ခိုမေနီ လို လူမျိုးကို ဘယ်လို ယုံစားမလဲ? စာချုပ်ချုပ်ဖို့ သဘောတူခါနီး တလ အလိုမှာ အစ္စရေးကို ဖျက်ဆီး ချေမှုန်းဖို့ ပြောနေတုန်းပဲ။ အစ္စရေးက ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အရေးကြီးတဲ့ လက်တွဲဖေါ်၊ အဲဒီဒေသတွင်း တည်ငြိမ်အောင် ထိန်းသိမ်းနေတဲ့ မိတ်ဆွေအရင်း။ စစ်ဆေးဖို့ဆိုတော့လည်း နိုင်ငံတကာ အနုမြူအေဂျင်စီက အီရန်ကိစ္စမှာ ဘယ်ဖက်က ရပ်တည်သလဲ လို့ မသိရ။ သိတယ်ဆိုရင်လည်း အများသိအောင် ပြောမပြ။ ဒါက နိုင်တာ မဟုတ်ဘူး။ ပြစ်မှုမြောက်တဲ့ ပေါ့ရော့မှု လို့ပဲ ထင်တယ်။ ဆီးနိတ်လွှတ်တော်အမတ်တိုင်းက ဒီကိစ္စကို ဝေဖန်တော့ (ဒီမိုကရက် တချို့လည်း ဝေဖန်ပါတယ်။) သမတက ဝေဖန်သူတွေကို ရန်သူနဲ့ နှိုင်းတယ်။ တနည်းပြောရရင် မိတ်ဆွေ၊ အပေါင်းအသင်းတွေကို သစ္စာဖေါက် ရောင်းစားပြီး၊ ဝေဖန်သူတွေကို ရန်သူနဲ့ နှိုင်းသည်အထိ သူ့စာချုပ်ကို ကာကွယ်တယ်။ ဒါကို သံတမန်ရေး အောင်မြင်တယ် လို့ ပြောမလား? ISIS တွေကို ဖိတ်ခေါ်ပြီး နေထိုင်ခွင့်ပေးနေတဲ့ ဆီးရီးယားလိုနိုင်ငံက ဒုက္ခသည်တွေကို တံခါးဖွင့် ဝင်ခွင့်ပေးနေတယ်။ ဒီမှာလာနေပြီး တိုင်းပြည်ကို အတွင်းကနေ ဖျက်ဆီးကြလိမ့်မယ်။ ဒါက တခြားနိုင်ငံတွေက လေးစား အတုယူနေကြရတဲ့ တောင်ထိပ်ပေါ်က အလင်းပြနေတဲ့ မြို့ "the shining city on a hill ဆိုတဲ့ အမေရိကားရဲ့ ဒီနေ့လက်ရှိ အခြေအနေ အမှန်ပဲ။ ဆိုတော့ ဒီအခြေအနေကို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ? ဘယ်လို အနိုင်ပြန်ရနိုင်မလဲ? နိုင်ဖို့ဆိုရင် နိုင်ရမယ်လို့ စိတ်ဆုံးဖြတ်ထားတဲ့ အစိုးရ ရှိရမယ်။ အောင်မြင်တဲ့ အတွေ့အကြုံ ရှိရမယ်။ ဘယ်လိုလုပ်မလဲဆိုတာ ဒီစာအုပ်မှာ ရေးပြချင်တာပါ။

***** 

 

CRIPPLED AMERICA How to make America great again Donald J. Trump ချိနဲ့နေတဲ့ အမေရိကား အမေရိကားကို ထိပ်တန်းဖြစ်အောင် ပြန်လုပ်မယ်။ *****

2 *****

Our "unbiased" political media ဘက်မလိုက်တဲ့ နိုင်ငံရေး မီဒီယာ

မီဒီယာက မုန်းစရာကောင်းတဲ့လူတယောက် ဖြစ်နေတာ အတော်ကြာပြီ။ နိုင်ငံရေးမီဒီယာတွေ တကယ် မရိုးသားမှန်းလည်း ကြာကြာ မလေ့လာလိုက်ရပါဘူး။ ရီပတ်ဘလီကင် စကားစစ်ထိုးပွဲတုန်းက က Fox သတင်းထောက်မ မယ်ဂင် ကဲလီ Megyn Kelly က တော်တော် တွယ်တယ်။ ဒုတိယပွဲရောက်တော့ လူတိုင်းက ကျွန်တော့ကို ဝိုင်းဆော်နေပုံ ပြောလာတယ်။ ပြောမှာပေါ့၊ သူတို့မဲစစ်တမ်းတွေက လျော့လာပြီး ကိုယ့်မဲက တက်လာတာကိုး။ ကိုယ်က ပွဲဆူအောင်လုပ်တဲ့လူ ဖြစ်နေတယ် ထင်တယ်။ ကိုယ့်စိတ်ထဲရှိတာ ပြောတယ်။ စစ်တမ်းကောက်တဲ့သူတွေ ဘာပြောမလဲလို့ စောင့်မနေဘူး။ စစ်တမ်းလည်း မသုံးဘူး။ မီဒီယာက ကိုယ့်ရဲ့ ဖြူစင်ရိုးသားမှုကို သဘောကျကြတယ်။ သူတို့မေးခွန်းတွေကို မရှောင်ဘူး၊ လျစ်လျူမရှုဘူးဆိုတာ သိကြတယ်။ အမှန်အတိုင်းပြောဖို့လည်း ဘာပြဿနာမှ မရှိဘူး။ သမတရွေးပွဲအတွက် စကားစစ်ထိုးပွဲဟာ သာမန်အားဖြင့် လူနှစ်သန်းလောက် စိတ်ဝင်စားတဲ့ပွဲပါ။ ဒါပေမယ့် ပထမညမှာ ကြည့်တဲ့သူ ၂၄ သန်း၊ ဒုတိယညမှာလည်း အဲဒီလောက်ပဲ။ ဒါက Fox News နဲ့ CNN သမိုင်းမှာ လူကြည့်အများဆုံးပွဲပဲ။ NBA ဖိုင်နယ်ပွဲ၊ World Series ကမ္ဘာ့ဖလားပွဲကြီးတွေ၊ NFL ပွဲတွေထက် ကြည့်သူ ပိုများတယ်။ လူတွေ ဘာလို့ကြည့်တယ် ထင်လဲ? ခပ်နှက်နှက် မေးခွန်းတွေ ကြားချင်လို့လား? တချို့နိုင်ငံရေးသမားတွေက နိုင်ချင်လွန်းလို့ နိုင်ငံရေးနယ်ရဲ့အပြင်လူ Outsiders တွေလို့ ဟန်ဆောင်တာ ကြည့်ချင်လို့လား? (ကျွန်တော်ကတော့ တကယ့် အပြင်လူအစစ် outsider ပါ။) လူတွေ လိုတာပဲ ပေးတယ်။ ကြားရထိုက်တဲ့ စကားကို ပြောတယ်။ နိုင်ငံရေးသမားတွေထံက မကြားရဘူး။ အဲဒါ အမှန်တရားပဲ။ တိုင်းပြည်က ဖရိုဖရဲဖြစ်နေချိန်မှာ ဟန်ဆောင်နေဖို့ အချိန် မဟုတ်ဘူး။ Politically correct ဆိုတဲ့ နိုင်ငံရေးအရ အဖိအဖေါ့ စကားတွေ ပြောပြီးအချိန်ဖြုံးဖို့ မဟုတ်ဘူး။ -------

"စောင့်ရှောက်တဲ့သူ" (those who take care others)

 

ရွာက အကိုတဝမ်းကွဲက ဖုန်းခဏခဏ ဆက်တတ်တယ်။ ဆက်ရင် ညနက်သန်းခေါင်။ သူ့ပြဿနာက ညည အိပ်မရဘူး။ သူက အသောက်အစား ရှိတယ်။ စိတ်ဖိစီးတဲ့အခံလည်း ရှိတယ်။ အိပ်မရရင် ညနက်နက် မှာ သူ့သမီးတွေကို ဖုန်းဆက်တယ်။ ကျွန်တော့ကိုလည်း ညနက်သန်းခေါင် ဖုန်းဆက်ပြီ။ "ငါ အိပ်မရဘူးကွာ။"

အိပ်မရရင် တခါတလေ ရွာနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းက ဘူတာကို ရောက်သွားတတ်တယ်။ တခါတလေတော့ သူ့အသိရှိတဲ့ တခြားရွာကို ရောက်သွားတတ်တယ်။ ခေတ်ကာလ မကောင်းတဲ့အချိန် ဒီလို သွားနေတာက စိုးရိမ်စရာပါ။

ညအချိန်မတော် ဆက်ပေမယ့် ဖုန်းပိတ်မထားရက်ဘူး။ သူခေါ်ချိန် ကိုယ်သိရင် အကူအညီပေးရအောင် ဖုန်းဖွင့်ထားပါတယ်။

"အိပ်မရရင် ကျောကုန်းကို အပေါ်က ဖိပေး။ နဲနဲ နှိပ်ပေးဖို့ လိုတယ်။ လို့ ပြောတော့ "အနှိပ်ခံတာ အကျင့်ပါနေမယ်။" တဲ့။

"အကျင့်ပါတော့ ဘာဖြစ်တုန်း။ အိပ်ပျော်ဖို့ လိုတာ။" လို့ ပြောရတယ်။

တည၊ ညဆိုပေမယ့် အချိန်က မနက် ၂ နာရီကျော်။ အိပ်ပျော်ခါစ။ နာရီဝက်လောက်ပဲ အိပ်ရသေးတယ်။ ဖုန်းမြည်လာပြီ။ စိတ်မဆိုးအားဘူး။ "ငါ အိပ်မရဘူးကွာ။ ဆုတောင်းပေးဦး။" တဲ့။

"အေး၊ အေး" လို့ ဖြေရင်း ကိုယ့်အသံကြားရင် အိပ်နေသူတွေ အနှောက်အယှက်ဖြစ်မှာစိုးလို့ အိမ်အပြင် ထွက်လိုက်ပြီး ဝါးရုံပင်အောက် မှာ ဖုန်းပြောလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့နားက အာရုံကြော အားနည်းပြီး သိပ်မသဲကွဲတော့ စပီကာဖွင့်ပြီး ပြောနေရတယ်။ ကိုယ်မကြားတော့ တဖက်လူလည်း မကြားလောက်ဘူး ထင်ပြီး အော်​ပြောတတ်တဲ့သူဆိုတော့ အိမ်နားနီးတွေ အချိန်မတော် လန့်မှာလည်း စိုးရသေးတယ်။

"ငါ အခု ဘယ်ရောက်နေလဲ သိလား" တဲ့။

"အိမ်မှာ မဟုတ်ဘူးလား" ဆိုတော့၊

"သင်းချိုင်းကုန်းမှာ။"

"ဟာ၊ ဒီအချိန်ကြီး သင်းချိုင်းကုန်းမှာ ဘာသွားလုပ်လဲ" ဆိုတော့၊

"ငါ့သမီးကို လွမ်းလို့။" တဲ့။

သူ့သမီးက အပျိုအရွယ်ရောက်မှ မနှစ်က ရောဂါနဲ့ ဆုံးသွားတယ်။ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ်။ ဒါပေမယ့် ...

"အိမ်ကနေ လွမ်းရင်လည်း ရပါတယ်ကွာ။ အိမ်ပြန်တော့" လို့ ပြောရတယ်။

"ငါ့ကို ဆုတောင်းပေးကွာ။" သူစိတ်ချမ်းသာအောင် ဆုတောင်းပေးပါတယ်။ ဆုလည်း တိုတိုတောင်းရင် မကြေနပ်ဘူး။ ရှည်ရှည် တောင်းခိုင်းတယ်။ သူက ပြောသေးတယ်။ "ဆုတောင်းပြီးရင် ပဌနာတော် ရွတ်နော်။" တဲ့။ အမှန်က အဲဒီ The Lord's Prayer က ဆုတောင်းနည်း sample prayer ပါ။ ဒါပေမယ့် သူက သူ့ပြဿနာ ​ပြေလည်ဖို့ magic word လို ရွတ်ခိုင်းနေတာ။ ကျွန်တော် အဲဒီလို မယုံကြည်ပေမယ့့် သူစိတ်ချမ်းသာအောင် ရွတ်ပေးပါတယ်။ ရွတ်ရတာက အရှိုလို။ အရှိုလိုပဲဖြစ်ဖြစ်၊ မြန်မာလိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော် အကုန်မမှတ်မိပါ။ တဝက် လောက် မှာ မေ့ပါတယ်။ မေ့တော့ အစကနေ ပြန်ကြော့ပါတယ်။ ပိုသွားတော့လည်း ပိုပါစေပေါ့။ (ကျွန်တာ်တို့ အမျိုးက အဲဒီလိုပဲ။ အစားအသောက် စားခါနီး ဘုရားကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ဆုတောင်းတယ်။ တခါတလေ ဆုတောင်းမိသလား၊ မတောင်းမိဘူးလား မသိဘူး။ ထမင်းစားလို့ ခဏကြာမှ သတိရတယ်။ မသေချာတော့ နောက်တခေါက် ပြန်ဆုတောင်းတယ်။ အနားကလူက ရိပ်မိရင် ဘယ်နှစ်ခါ တောင်းနေသလဲ လို့ အမေးခံရတယ်။ ကိစ္စမရှိဘူး။ တောင်းဖြစ်ဖို့ပဲ အရေးကြီးတာပါ ဆိုပြီး ထပ်တောင်းပါတယ်။ တချို့ကတော့ "အစကတည်းက လေးလေးနက်နက် မှ မရှိဘဲ" လို့ ပြောတယ်။ ပြောလည်း ခံရမှာပဲ။ အာရုံတွေ များနေတာကိုး။

အခုလည်း အစက ပြန်တောင်းပါတယ်။

ဆုတောင်းရင်းနဲ့ နားထဲမှာ အသံတွေ ကြားလာတယ်။ "အီ၊ အီ။" နဲ့ ညည်းသံ ကြားရတယ်။ ခြုံတောထဲက တိုးထွက်လာနေတဲ့ အသံ တရှဲရှဲကိုလည်း ကြားရတယ်။ စိတ်ထဲမှာလည်း "ငါ့အကိုတော့ လုပ်ပြီကွာ။ ဆုတောင်းစရာ နေရာ ရှားလို့၊ သင်းချိုင်းကုန်းကနေ ဖုန်းနဲ့ ဆုတောင်းရတယ်လို့။ အခု ဘာသံတွေ ပါလာလဲ မသိဘူး" လို့ ညည်းမိတယ်။

ကျွန်တော် သရဲ မကြောက်ပါဘူး။ ကျွန်တော်လေ့လာမိသလောက် သူတို့က သေသွားတဲ့လူတွေ မဟုတ်ဘူး။ fallen angles ကျဆင်းတဲ့ ကောင်းကင်တမန်တွေ။ လူတွေကို နားလည်လွဲအောင် အနှောက်အယှက်ပေးတာ။ ဒါပေမယ့် အခုက မကြောက်ဘူး ဆိုပေမယ့် နဲနဲလန့်လာတယ်။ မျက်စိထဲမှာ ခြုံကြားက တိုးထွက်လာသလို မြင်ယောင်လာတယ်။ ဆောင်းတွင်း မနက် ၂ နာရီ ၃ နာရီဆိုတာ အပြင်မှာ တုန်နေအောင် ချမ်းတာ။ ချမ်းတာရယ်၊ လန့်တာရယ် ပေါင်းတော့ ကြက်သီးထလာတယ်။ ဆုတောင်းပြီးတော့ ဖုန်းပိတ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် "အီအီ" ဆိုတဲ့ အသံနဲ့ ခြုံတိုးသံက ကြားနေရဆဲပဲ။ လန့်ပီး နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အိမ်က ခွေး။ ချမ်းလွန်းလို့ ခြုံထဲမှာ ချာလည်ပတ်လည်နဲ့ ခွေအိပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတာ။ အင်း၊ မင်းက တမှောင့် ဆိုပြီး ရီရခက်၊ ငိုရခက်။

ကျွန်တော့လိုပါပဲ၊ မိဘ၊ အဖိုးအဖွါး၊ သားသမီး၊ ညီအကို မောင်နှမ၊ မိတ်ဆွေ တယောက်က်ယောက်ကို ပစ်မထားရက်ဘဲ ဒုက္ခခံ စောင့်ရှောက်နေသူအားလုံး "Happy Valentine's day" ပါ။ ပျော်ရွှင်ကြပါစေ။