လူ ၂ သန်း၊ ၃ သန်းလောက်ကို ကျွေးမွေးကြရတယ်။
နေ့တိုင်း အစားအစာ တန်ချိန် ၁,၅၀၀ ရှိဖို့လိုတယ်။
အဲဒီအစားအသောက်တွေကို နေ့တိုင်း သယ်ယူဖို့ ၁ မိုင်ရှည်တဲ့ ရထား ၂ စီးလိုပါတယ်။
ကန္တာရထဲမှာဆိုတော့ ချက်ပြုတ်ဖို့ ထင်းလိုမယ်။ ထင်းတန်ချိန်က တနေ့ ၄,၀၀၀ နဲ့ ထင်းသယ်ဖို့ ၁ မိုင်ရှည်တဲ့ ရထားတွေ နဲနဲထပ်လိုဦးမယ်။ တောထဲမှာ အနှစ် ၄၀ ကြာတယ်။
ရေလည်း လိုဦးမှာပေါ့။ သောက်ရေနဲ့ သုံးရေအတွက် တနေ့ ရေဂါလံ ၁၁,၀၀၀,၀၀၀ ဂါလံ (ဂါလံ သိန်း ၁၁၀) လိုမယ်။ ရေသယ်ဖို့ မိုင် ၁,၈၀၀ ရှည်တဲ့ ရေတိုင်ကီတွေပါတဲ့ ရထားတစီးလိုပါမယ်။
နောက်တခုက သူတို့ဟာ ပင်လယ်နီကို ညအချိန်မှာ ဖြတ်ကူးကြရမယ်။
ကူးဖြတ်မယ့် လမ်းကျဉ်းကျဉ်းမှာ ၂ ယေက်တတွဲဖြတ်ရင် လူတန်းက မိုင် ၈၀၀ ရှည်လို့ ၃၅ ရက်လုံးလုံး နေ့ရောညပါ ဖြတ်ကြရမယ်။ ပင်လယ်နီကို တညနဲ့ ကူးဖြတ်ဖို့ လူ ၁,၅၀၀ စီ တွဲလျှောက်ကြမယ်ဆိုရင် အကျယ် ၃ မိုင်လိုမယ်။
နောက်ပြဿနာတခုက နေဝင်လို့ ခရီးတထောက်နားတဲ့အခါ နေရာက အမေရိကန်ပြည်က Rhode ပြည်နယ်ရဲ့ ၃ ပုံ ၁ ပုံစာ အကျယ်အဝန်းလိုတယ်။ တနည်းပြောရရင် ရ၅၀ စတုရန်းမိုင် အကျယ်လိုတယ်။ သိပ်ကျယ်တဲ့ စခန်းကို မြင်ယောင်ကြည့်ပါ။
ဒါတွေအားလုံးကို မောရှေဟာ အီဂျစ်ပြည်က ထွက်မလာခင်မှာ စဉ်းစားတွက်ချက်မိပါ့မလား? ကြို တွက်မိမယ် မထင်ဘူး။ မောရှေက ဘုရားသခင်ကို ယုံတယ်။ ဘုရားသခင်ကလည်း သူ့လိုတာတွေကို ဖြည့်စွမ်းပေးခဲ့ပါတယ်။
ကဲ.. ဒါဆို … သင်လိုသမျှ ဖြည့်စွမ်းဖို့ ဘုရားသခင်မှာ အခက်အခဲရှိပါမလား?
ကိုယ်လျှောက်တဲ့လမ်း ကြမ်းတမ်းခက်ခဲနေရင်လည်း ဆုသာတောင်းပါ။ ကျန်တာတွေကို ဘုရားသခင် မ,စ တော်မူမှာပါ။
No comments:
Post a Comment